Notturno, K 439
Due pupille amabili
Wolfgang Amadeus Mozart
De vijf Notturni en de Canzonetta vinden hun oorsprong in Mozart's vriendschap met de familie von Jacquin. De zoon en dochter des huizes, Gottfried en Franziska, waren beiden zeer muzikaal: zij was een van Mozart's beste pianoleerlingen en voor haar componeerde hij het Kegelstatt-trio voor piano, klarinet en altviool (K 498). Deze zes liederen zijn ongetwijfeld ontstaan op de vele soirees die de welgestelde familie organiseerde in haar Salons en waarop zij haar gasten nieuwe kamermuziek aanbood van bekende Weense componisten, zoals Mozart. De ongewone bezetting, die bestaat uit twee sopranen (Franziska en Mozart's vrouw Constanze), één bas (Gottfried) en drie klarinetten of bassethoorns (de Stadler-broers), is een duidelijke aanwijzing dat het hier om gelegenheidsmuziek gaat die werd uitgevoerd in intieme kring. De Notturni K 436, 437 en 438 en de Canzonetta K 549 zijn gebaseerd op teksten van Pietro Antonio Domenico Trapassi (1698-1782), beter bekend als Metastasio, een van de belangrijkste librettisten van de tweede helft van de 18e eeuw. De teksten zijn afkomstig uit diens Canzonette, de opera Siroe, de Strofe Per Musica en de opera Olimpiade respectievelijk; de oorsprong van de teksten van de Notturni K 439 en 346 is niet bekend.
|
| Due pupille amabili | Twee beminnelijke ogen | |||||||||
| m’han piegato il core | hebben mijn hart gestolen | |||||||||
| e se pietà non chiedo | en als ik niet om medelijden vraag | |||||||||
| a quelle luci belle | zal ik, omwille van die mooie ogen, | |||||||||
| per quelle, si per quelle | jazeker, | |||||||||
| io morirò d’amore. | sterven van liefde. |
Tekst: Anon. |