De instrumentatie van het vierstemmige Adagio in F was lange tijd onzeker, maar men is er nu van overtuigd dat het een werk is voor klarinet en drie bassethoorns (een alt-versie van de klarinet). De toevallige aanwezigheid van vier uitzonderlijke klarinettisten in Wenen op hetzelfde moment tussen eind 1783 en eind 1785 spoorde Mozart aan te beginnen experimenteren met kleine ensembles bestaande enkel uit klarinetten. Een handvol werken voor trio, kwartet en kwintet waren hiervan het gevolg, alsook het Adagio K 580a. Mozart werkte het echter nooit af en het bleef na zijn dood achter als fragment: de eerste 28 maten zijn volledig vierstemmig gezet, maar voor de overige 45 is enkel de melodie beschikbaar, zonder begeleiding. Frank Blockhuys voltooide het in 2017 voor Klarinata.

Frank Blockhuys (2017)